Αναζητώντας το μήνυμα της επανάστασης του 1821, ιδίως φέτος που τιμούμε την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την έναρξή της, ο νους πάει αναπόφευκτα σε όλους όσους τις τελευταίες δεκαετίες επιχειρούν να «παρέμβουν» στην ιστορία, να την αλλοιώσουν, να την κατευθύνουν σε δήθεν ρεαλιστικά πλαίσια της σημερινής εποχής. Σε κείνους που μας είπαν ότι δεν ήταν εθνική επανάσταση αλλά ταξική, ότι δεν υπήρχε Κρυφό Σχολειό, ότι η Εκκλησία δεν συμμετείχε και δεν πρόσφερε, επιχειρώντας να αλλάξουν το φρόνημα των Ελλήνων και την εικόνα που είχαν για τα πρόσωπα και για τα γεγονότα του ’21. Προκειμένου να «χαλάσουν» την εικόνα που είχαμε για τους ήρωες, έφτασαν στο σημείο να προτάσσουν και να προβάλλουν τα ανθρώπινα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους, λες και αυτά ήταν τα σημαντικά εκείνης της εξέγερσης που προκάλεσε τον θαυμασμό και αποτέλεσε από τότε κιόλας ένα παγκοσμίου ενδιαφέροντος πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό γεγονός.
Οι «αναθεωρητές», λοιπόν, της ιστορίας όπως αυτοαποκαλούνται ενώ δεν είναι παρά διαστρεβλωτές της, χρησιμοποίησαν κάθε διαδρομή για να πετύχουν το στόχο του αφελληνισμού του ελληνικού λαού. Μέσα από τα σχολικά βιβλία, μέσα από τον δημόσιο λόγο, μέσα από το κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας που λέγεται τηλεόραση. Φαίνεται όμως ότι οι ρίζες είναι πολύ βαθιές και ελάχιστα κατάφεραν μέχρι σήμερα.
Αυτό καταδεικνύεται από την έρευνα που παρουσίασε πριν κάποιους μήνες το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών – Μάρκος Δραγούμης (ΚΕΦΙΜ) για το θέμα αυτό.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή την έρευνα:
-το 90,4% θεωρεί την ελληνική επανάσταση εθνική και μάλιστα τα ποσοστά είναι κάπου εκεί ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και μορφωτικού επιπέδου. Με άλλα λόγια για τους μορφωμένους, για τους αμόρφωτους, για τους δεξιούς και για τους αριστερούς η πεποίθηση είναι κοινή.
-το 92,7% θεωρεί τον Κολοκοτρώνη κορυφαία προσωπικότητα του αγώνα, ενώ ακολουθεί ο Καραϊσκάκης και όλοι οι γνωστοί ήρωες, οι άνθρωποι δηλαδή που θυσίασαν περιουσία και ζωή για την ελευθερία της πατρίδας.
-επίσης, οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι πιο θετικό ρόλο είχαν κατά σειρά η Φιλική Εταιρεία, οι Φιλέλληνες, οι νησιώτες πλοιοκτήτες, οι στρατιωτικοί, η Εκκλησία, οι Φαναριώτες, οι διανοούμενοι, οι έμποροι και τέλος οι προεστοί.
-Τα στοιχεία αυτά δεν αρέσουν σε κάποιους, που προτιμούν να τα διαβάζουν… ανάποδα. Ωστόσο, αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Αυτή που επιδιώκουν να αλλάξουν οι θιασώτες του αφελληνισμού που θέλουν πιο πολύ κοσμικότητα, λιγότερη πατρίδα και ακόμη λιγότερη θρησκεία. Τι να κάνουμε όμως που το μέγα γεγονός για την Ευρώπη και τον κόσμο εκείνης της εποχής στηρίχθηκε στους στρατιωτικούς, στην πίστη στην πατρίδα και την ορθοδοξία; Που οι ελληνικοί πληθυσμοί προτίμησαν τον μαρτυρικό θάνατο από τον εξισλαμισμό, από την αλλαγή πίστης και εθνικής συνείδησης; Όπως πολύ ορθά έχει επισημάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, «όποιος τότε χανόταν για την Ορθοδοξία, χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο εξισλαμισμένος «τούρκευε» και γινόταν διώκτης των Χριστιανών, των μέχρι πρότινος αδελφών του».
Στο κάτω- κάτω, δεν αμφισβητεί κανείς το πνεύμα που κόμισαν στους επαναστατημένους Έλληνες οι έμποροι που γυρνούσαν στην Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι και οι Φιλέλληνες και τους ένωνε για να εκπληρώσουν το μεγάλο τους όνειρο. Γιατί όμως πρέπει να πολεμηθούν λυσσαλέα τα στοιχεία που ένωσαν τότε τον ελληνισμό;
Ο Κολοκοτρώνης, ο Υψηλάντης, ο Μακρυγιάννης, η Μπουμπουλίνα όλοι οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης τα είπαν όλα από τότε. Υπέρ πίστεως και Πατρίδος’. Οι επίδοξοι αποδομητές σήμερα ματαιοπονούν. Η Ελλάδα είναι σαν τον πλάτανο, πολύ βαθιά ριζωμένη στην ψυχή των Ελλήνων, βαθιά και πλατιά, όπου κι αν ανήκει πολιτικά ο καθένας μας. Αυτό δείχνει η έρευνα του ΚΕΦΙΜ και αυτό μας ενώνει.
Φέτος, λοιπόν, που έχουμε την τύχη να είμαστε εμείς που καλούμαστε να τιμήσουμε όχι απλώς την εθνική επέτειο αλλά τα 200 χρόνια από το μεγάλο γεγονός της εθνεγερσίας, το μήνυμα είναι ίσως πολύ απλό και σύντομο: Η Ελλάδα μας ενώνει.
Που σημαίνει να αγαπάμε αυτό που είμαστε. Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να την έχουμε στην ψυχή μας. Να μην μισούμε κάθε τι ελληνικό. Να στηρίζουμε την πρόοδό μας στην πίστη μας, σε ιδανικά, όπως πατρίδα, ορθοδοξία, ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, ισότητα που αποτέλεσαν και τις ιδέες και τις αξίες της επανάστασης. Να μην επιχειρούμε να αποδομήσουμε αυτό που όλη η υφήλιος θαυμάζει.