Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να παρίσταμαι σήμερα στην διαδικτυακή αυτή εκδήλωση.
Σαν Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής των Ελλήνων θα ήθελα για ακόμη μια φορά να συγχαρώ τον Ήφαιστο Βιέννης για την δραστηριότητά του , που μας φέρνει τακτικά κοντά, με την βοήθεια της τεχνολογίας, διατηρώντας αναμμένη την φλόγα του Ελληνισμού στο εξωτερικό και μας διδάσκει τι σημαίνει να είσαι Έλληνας.
Αυτό έκανε και ο Κωνσταντίνος Καβάφης, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος ποιητής της ελληνικής διασποράς.
Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, αλλά με μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα, που την εξέφραζε σε όλη την διάρκεια της ζωή του.
Υπήρξε ένας ποιητής που έγραφε Ελληνική ποίηση μακριά από τον Ελλαδικό χώρο. 
Παρότι από πολλούς ιστορικούς και μελετητές χαρακτηρίζεται ως “Αλεξανδρινός”, λόγω καταγωγής του, εκείνος ένοιωθε βαθύτατα Ελληνικός.
Σε μία φράση του ο ίδιος ο ποιητής αυτοχαρακτηρίζεται λέγοντας : «Είμαι κι εγώ Ελληνικός. Προσοχή, όχι Έλλην, ούτε Ελληνίζων, αλλά Ελληνικός».
Η αγάπη του για την Ελλάδα αποτυπώνονταν στα έργα του.
Πρωτίστως γιατί έγραφε στην Ελληνική γλώσσα, με ένα ιδιότυπο μείγμα Καθαρεύουσας και δημοτικής, με ιδιωματικά στοιχεία από την Κωνσταντινούπολη.
Ο ίδιος θεωρούσε πως η γλώσσα είναι μία και ενιαία, γι’ αυτό και δεν διάλεξε στρατόπεδο στη μάχη καθαρεύουσας- δημοτικής.
Σήμερα οι μελετητές μιλούν για μια γλώσσα Καβαφική, ξεχωριστή, δική του.
Μία γλώσσα που οποία ήταν πρωτοποριακή για την εποχή του και αποτέλεσε σχολή για τους σύγχρονούς του αλλά και τους μετέπειτα ποιητές που επηρεάστηκαν από το έργο του.
Η καβαφική ποίηση σήμερα έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και εκτιμάται παγκοσμίως.
Είναι μακράν ο πιο γνωστός και πολυδιαβασμένος Νεοέλληνας ποιητής στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, με αμέτρητες εκδόσεις και μεταφράσεις του έργου του σε πάνω από 10 γλώσσες.
Στο έργο του, στα ιστορικά του ποιήματα, αντλούσε έμπνευση κυρίως από την ελληνιστική περίοδο, από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και το Βυζάντιο, χωρίς να λείπουν και ποιήματα με μυθολογικές αναφορές (π.χ. Τρώες).
Η διάσημη «Ιθάκη» του, αποτελεί ίσως το πιο γνωστό και πιο μελετημένο ποίημά του ανά τον κόσμο.
Έχει αποτελέσει σύμβολο ελπίδας και στοχασμού για όλους εκείνους που βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους, φυσικά ή νοητά.
Έχει χαρακτήρα συμβολικό: η Ιθάκη εκτός από προορισμός της ζωής, συμβολίζει και τους μεγάλους στόχους που θέτει κανείς στην ζωή του.
Είναι χαρακτηριστική η συγκλονιστική απαγγελία της «Ιθάκης» από τον Σον Κόνερι με μουσική επένδυση του Βαγγέλη Παπαθανασίου το 2004.
Είχε πει τότε ο Σον Κόνερι «Είναι μία υπέροχη Ιστορία, από τις ωραιότερες που έχω συναντήσει και κάτι πολύ διαφορετικό απ΄ ότι έχω διαβάσει» ενώ για τον Καβάφη είχε τονίσει ότι είναι σοφός και απλός, που είναι ο καλύτερος τρόπος να ακολουθεί κανείς και να απευθύνεται πραγματικά στον κόσμο.
Το μήνυμα του ποιήματος είναι αισιόδοξο, αφού ο ποιητής τονίζει την μεγάλη αξία της ζωής, η οποία αποκτά νόημα και ενδιαφέρον μόνο όταν βάλουμε στόχους και προσπαθούμε να τους κατακτήσουμε.
Κλείνοντας λοιπόν τον συνοπτικό χαιρετισμό μου θα ήθελα να μείνουμε σε αυτή την προτροπή του ποιητή.
Πάντα να θέτουμε νέους, υψηλούς στόχους, ο κάθε ένας μεμονωμένα αλλά και στο σύνολό μας ως Έλληνες,
ώστε και εμείς με την σειρά μας, να διατηρούμε ζωντανό και να διαδίδουμε σε όλο τον κόσμο τον Ελληνικό πολιτισμό και το Ελληνικό πνεύμα, το πνεύμα του Καβάφη.
Σας ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια!