Στα 15 μου ήθελα να γίνω ένας νέος Κρόιφ. Μαθητής ακόμη, έπαιζα σέντερ μπακ στην ομάδα του χωριού μου, της ορεινής Αυγής στην τότε επαρχία Λαγκαδά. Αγαπούσα με πάθος το ποδόσφαιρο, θαύμαζα τους μάγους των γηπέδων της εποχής, τον Γιώργο Κούδα και λίγα χρόνια αργότερα τον Ντίνο Κούη και συχνά φανταζόμουν τον εαυτό μου στη θέση τους, να κερδίζω πρωταθλήματα και κύπελλα.
Εντέλει δεν έγινα ούτε Κρόιφ ούτε Κούδας. Άλλοι δρόμοι ανοίχτηκαν μπροστά μου, σπουδές, εργασία, οικογένεια, ενασχόληση με τα κοινά, πολιτική καριέρα. Μία πορεία απαιτητική που με οδήγησε ως τα έδρανα του ελληνικού Κοινοβουλίου, όπου έχω την τιμή και την ηθική ικανοποίηση να με περιβάλλει σταθερά και ακλόνητα μέχρι σήμερα η εμπιστοσύνη των πολιτών της Β’ περιφέρειας Θεσσαλονίκης και να εκλέγομαι βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.
Πολλά μπορεί να άλλαξαν όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που δεν άλλαξε όμως ούτε στο ελάχιστο είναι η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο, μαζί και η νοσταλγία μου για τα χωμάτινα γήπεδα και τους συμπαίκτες των νεανικών μου χρόνων.
Τι μου πρόσφερε η επαφή μου με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Πολλά από τα στοιχεία αυτού που είμαι μέχρι σήμερα, πτυχές της προσωπικότητάς μου και της ιδιοσυγκρασίας μου ως πολιτικού:
Τηναφοσίωση στον στόχο, την επιμονή και τη μαχητικότητα.
Την προνοητικότητα.
Την ταχύτητα και την ευελιξία στη λήψη αποφάσεων.
Την προσαρμοστικότητα σε όλες τις συνθήκες, ακόμη και τις πιο σκληρές.
Την ομαδικότητα.
Έμαθα να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις και πρωτίστως με τη δύναμη της ψυχής μου. Να σέβομαι τον αντίπαλο. Να μην εγκαταλείπω ποτέ. Κι αν τύχαινε στιγμιαία να πέσω, έμαθα να σηκώνομαι ξανά και να συνεχίζω. Χωρίς αίσθημα κούρασης, χωρίς απογοήτευση. Πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό, πάντα στο κυνήγι της νίκης. Μια νίκη που δεν είναι ποτέ δεδομένη. Γιατί όταν έχεις την μπάλα στα πόδια και τρέχεις, ξέρεις ότι κι η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Αλλά δεν σταματάς να τρέχεις ως το 90’ λεπτό και το σφύριγμα του διαιτητή.
Πιστεύω ότι όσοι έχουν ασχοληθεί ή ασχολούνταιμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο θα συμφωνήσουν για τη μεγάλη αξία της συχνά παραγνωρισμένης αυτής πτυχής του αθλήματος.
Χάρη στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο τα παιδιά δεν μαθαίνουν απλώς να αθλούνται. Μαθαίνουν να αγωνίζονται, κοινωνικοποιούνται. Αποκτούν αρχές. Βάζουν τις βάσεις για να μην εξελιχθούν σε φανατικούς οπαδούς αλλά σε ώριμους φιλάθλους.
Κι ακόμη στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο χρωστάμε το ζωντάνεμα πολλών συνοικιών σε πόλεις και αμέτρητων χωριών της ελληνικής επικράτειας τα απογεύματα της Κυριακής.
Σήμερα, με τις αξίες και το ίδιο πάθος που διδάχτηκα ως νεαρός ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, κατεβαίνω στις εκλογές της 21ης Μαΐου με τη Νέα Δημοκρατία στη Β’ περιφέρεια της Θεσσαλονίκης.
Διεκδικώ τη νίκη. Όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά για τη μεγάλη «ομάδα», που είναι η πατρίδα μας.
*Ο Σάββας Αναστασιάδης είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Β’ Θεσσαλονίκης, υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές