Ο τελευταίος κύκλος κινητικότητας στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων φέρνει νέα αμηχανία στην κυβέρνηση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ ότι παρόλο που οι συζητήσεις συνεχίζονται τα Σκόπια δεν συζητούν αλλαγή Συντάγματος ούτε όνομα erga omnes, δηλαδή που θα χρησιμοποιείται εντός κι εκτός της χώρας, δείχνει ότι τα Σκόπια παραμένουν αμετακίνητα στις αρχικές τους θέσεις.Από την πλευρά των βορείων γειτόνων είναι φανερό ότι η όποια προσπάθεια για να οδηγηθούμε σε λύση, εντός ή εκτός εισαγωγικών, προσκρούει στον ψευδεπίγραφο αλυτρωτισμό που καλλιεργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε μερίδα της κοινωνίας.Γι’ αυτό και ο  κ. Ζάεφ αναγκάστηκε να απαντήσει δημόσια στη ρητορική της ελληνικής κυβέρνησης, όπως αυτή αναπτύχθηκε μετά τα συλλαλητήρια, και να δηλώσει ότι το Σύνταγμα δεν αλλάζει ούτε μπορεί να υπάρξει μια ονομασία που δεν θα επιτρέπει «εσωτερικό παιχνίδι» με την εθνικιστική πτέρυγα.Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα: Τι διαπραγματεύεται επιτέλους η κυβέρνηση Τσίπρα, Καμμένου, Κοτζιά, αφού  έξι μήνες μετά βρισκόμαστε  στο ίδιο σημείο μηδέν;Πως δικαιολογείται η όποια αισιοδοξία Κοτζιά μετά τη συνάντηση της Αχρίδας; Τι εξυπηρετούσαν οι άστοχοι πλην αποκαλυπτικοί χαριεντισμοί του κ. Τσίπρα με Σκοπιανή δημοσιογράφο που ενώπιον των διεθνών ΜΜΕ της ευχήθηκε «σε λίγους μήνες να συστήνεστε ως εκπρόσωπος της Gorna Makedonija»;

Τι άλλαξε στην παραχάραξη της ιστορίας από την πλευρά των Σκοπιανών; Έγινε κάποιο βήμα υποχώρησης και  συμβιβασμού από τις πάγιες θέσεις τους  και δεν το καταλάβαμε; 

Τι είδους αισιοδοξία εκφράζουν οι κυβερνητικοί εταίροι όταν εμείς κάνουμε πρωτοφανή βήματα υποχώρησης στα εθνικά μας δίκαια ενώ οι Σκοπιανοί, οι μόνοι που έχουν πραγματική πίεση για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και Ε.Ε, θέλουν να κλέψουν με διεθνή βούλα και με τη δική μας υπογραφή το όνομα,  την ιστορία και τον πολιτισμό  μας; 

Πως μπορεί να υπάρξει λύση αφού ακόμη κι όταν η ελληνική κυβέρνηση τους χαρίζει το όνομα της Μακεδονίας μας, η άλλη πλευρά συντηρεί τον αλυτρωτισμό και την επιδίωξη αλλαγής συνόρων σε βάρος της πατρίδας μας; 

Και, αλήθεια, όταν ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων μιλά με αυτή την προκλητικότητα, ο κ. Τσίπρας δεν οφείλει να απαντήσει; ( αν το κάνει ελπίζω να ακολουθήσει την εθνική γραμμή και όχι την κομματική του  ιδεοληψία που δεν αναγνωρίζει πατρίδες,έθνος, ιστορία και σύνορα). 

Είναι προφανές ότι, ο  θεωρητικά μετριοπαθής,  Ζόραν Ζάεφ παίζει με άψογο στυλ το διπλωματικό του παιχνίδι, σε πλήρη σύμπλευση με τον ομοεθνή του Έντι Ράμα και τον σύμμαχό του Ταγίπ Ερντογάν. Δεν είμαι βέβαιος ότι η συμπαιγνία της βαλκανικής τριπλέτας είναι ακατανόητη  από την κυβερνητική πλειοψηφία και τον κ. Τσίπρα ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Σίγουρο είναι  όμως,πως το ταυτόχρονο άνοιγμα όλων των εθνικών θεμάτων, χάριν ίσως του κομματικού τους ακροατηρίου ή των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει απέναντι στους ξένους παράγοντες και ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύονται μέχρι σήμερα, αποδεικνύει την επιπολαιότητα , την προχειρότητα και την επικινδυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν  τα μεγάλα εθνικά θέματα. 

Δυστυχώς, φαίνεται ότι,  τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του δεν τους ενδιαφέρουν τόσο πολύ οι πάγιες εθνικές  γραμμές,  όπως έχουν χαραχθεί από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις,  όσο η παραμονή τους στη εξουσία. Γι αυτό είναι έτοιμοι να ενδώσουν  στην εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας, κάτι που για εμάς είναι εθνικό ιερό και ιστορικό δίκαιο.

 

 

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι εξαρχής ξεκάθαρη, ενιαία και σαφής. Δεν μπορεί και δεν πρέπει η χώρα να μπαίνει  σε διαπραγματεύσεις για το όνομα, εάν πρώτα τα Σκόπια δεν εκπληρώσουν το προαπαιτούμενο της άρσης του αλυτρωτισμού, όπως το έθεσε η ΝΔ και το 2008 στο Βουκουρέστι και το θέτουμε και σήμερα. Δηλαδή αλλαγή του Συντάγματος, το οποίο απλά σημαίνει απάλειψη κάθε αναφοράς  αλυτρωτισμού, κάθε αναφοράς  σε μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα άρα αποκήρυξη κάθε διεκδίκησης σε βάρος της Ελλάδας.

Όλα αυτά βεβαίως θα πρέπει να συμβούν πριν η ελληνική πλευρά συναινέσει σε ένταξη της χώρας αυτής σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. «Πρώτα λύση και μετά ένταξη», όπως επιτάσσει η λογική διασφάλισης  των   συμφερόντων της δικής μας πατρίδας.

Με δεδομένη την τουρκική επιθετικότητα και το τεταμένο κλίμα στην περιοχή, απαιτείται σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αυτοπεποίθηση, εθνική ομοψυχία και ομόνοια. Συμμαχίες και προβολή μιας αποτρεπτικής ισχύος, η οποία θα απορρέει από την συνολική εικόνα της πατρίδας μας. Δυστυχώς αυτά  δεν μπορεί να συμβούν με την παρούσα κυβέρνηση των λαϊκιστών και των εθνομηδενιστών. Αυτό είναι μια θλιβερή διαπίστωση αλλά και μια τρομερή ευθύνη για όλους μας, για την κοινωνία, για το πολιτικό σύστημα, τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θα κληθεί σύντομα, ως πρωθυπουργός,  να διαχειρισθεί αυτά τα δύσκολα εθνικά ζητήματα.