Φίλες και φίλοι, χαίρομαι που είμαι μαζί σας και σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση να είμαι ένας εκ των ομιλητών σε αυτή την εξαιρετική εκδήλωση- ημερίδα με θέμα: “Ο Ηγεμονισμός της Τουρκίας και το Κυπριακό”
Σε πρόσφατη έρευνα, του Πανεπιστημίου Kadir Has της Κωνσταντινούπολης σχετικά με τις αντιλήψεις της κοινής γνώμης για την τουρκική εξωτερική πολιτική, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο 2021, η συντριπτική πλειοψηφία, των ερωτηθέντων, προτείνει ένωση των Κατεχομένων με την Τουρκία (48%).
Η ίδρυση ενός κράτους με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία (31%) έρχεται δεύτερη, ενώ η λύση των δύο κρατών που προτείνουν εσχάτως η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι, κατατάσσεται τρίτη επιλογή (27,9%). 
Η διάθεση της Τουρκίας να ηγεμονεύσει στην Κύπρο, δεν είναι καινούριο φαινόμενο και η παραπάνω έρευνα δείχνει και την κυρίαρχη αντίληψη της κοινής γνώμης στην Τουρκία.
Σήμερα, η διάθεση αυτή,  εκδηλώνεται ευθέως με τις παρενοχλήσεις και τις αυθαιρεσίες στο θέμα της ΑΟΖ, αλλά και εμμέσως πλην σαφώς  με το θέμα  του ανοίγματος της περίκλειστης πόλης της  Αμμοχώστου, που είχε στόχο όχι τη συμφιλίωση αλλά την παγίωση του διχασμού.
Ενός διχασμού που αποτελεί την επιδίωξη της Τουρκίας στο Κυπριακό για  οριστική διχοτόμηση της Μεγαλονήσου
Είναι ένας διχασμός με ρίζες στο παρελθόν, από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια που η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε το αίτημα των Κυπρίων για απελευθέρωση από την βρετανική αποικιοκρατία και ένωση με την Ελλάδα, βάζοντας πόδι στην Κύπρο.  
Την ίδια τάση ηγεμονισμού έδειξε και το 1974 με τον Αττίλα, αγνοώντας επιδεικτικά επί 47 χρόνια της αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας.
Την ίδια με την αναγνώριση του ψευδοκράτους στη δεκαετία του ’80, την ίδια με την δολοφονία των Ισαάκ – Σολωμού αλλά και την υπόθεση των Στροβιλίων.
Την ίδια με το σχέδιο Ανάν, με το παραμύθι της Γαλάζιας Πατρίδας, με τη στάση της στο θέμα της ΑΟΖ. 
Η Τουρκία εργαλειοποιώντας κυνικά τα τετελεσμένα, δηλαδή την παράνομη εισβολή και κατοχή της Βόρειας  Κύπρου, παρότι  σημαντική μερίδα της Τουρκοκυπριακής κοινότητας αντιτίθεται σφόδρα στην προώθηση της λύσης των δύο κρατών προωθεί  την λύση αυτή.
Θέλοντας μάλιστα να αιτιολογήσει τις ενέργειές της, η Άγκυρα αναφέρεται και στις αποτυχημένες συνομιλίες για το Κυπριακό με αποκορύφωμα εκείνες στο Κράν  Μοντανά  της Ελβετίας το 2017.
Ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης σε δηλώσεις του τόνισε και πολύ σωστά, ότι η λύση στο Κυπριακό στη βάση των δύο κρατών δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης, καθώς αντιβαίνει στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο διαπραγματευτικό κεκτημένο, αλλά και στο κοινοτικό κεκτημένο.
 Η  Άγκυρα ερεθίζει συνεχώς τον δυτικό κόσμο, προκαλώντας με δηλώσεις και συμπεριφορές του προέδρου Ερντογάν  και άλλων αξιωματούχων.
Λειτουργεί ως ένας αυτόνομος πόλος ανάμεσα σε Ευρώπη- Ρωσία και Μέση Ανατολή.
Οι Τουρκικές κινήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής συνιστούν μια νέο-οθωμανική προσέγγιση.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι συνεχείς προκλήσεις εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδος.
Κάθε κίνησή της στα ελληνοτουρκικά και βεβαίως στο Κυπριακό, χρήζει δεύτερης ανάγνωσης.
Κάτι κρύβει.
Μια πονηριά που πλήττει την εμπιστοσύνη της Ελληνικής πλευράς. 
Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη συμπεριφορά της, από τα χρόνια των γενοκτονιών.
Από τα Σεπτεμβριανά, από τον Αττίλα, από τα Ίμια.
Όποιοι διαβάζουν αλλιώς τα γεγονότα κάνουν λάθος και ωθούν τη χώρα σε λάθος κατεύθυνση.
 Οι διερευνητικές επαφές μεταξύ των δύο χωρών το απέδειξαν αυτό περίτρανα.
Η Τουρκία με την παρελκυστική της τακτική επιβεβαιώνει το γνωστό γνωμικό.
 Ότι δηλαδή  «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του μήτε τη γνώση άλλαξε μήτε την κεφαλή του».
 Καμία διάθεση συνεννόησης δεν υπάρχει.
Πρέπει όμως να τονίσω ότι οι τέτοιου είδους διερευνητικές επαφές λειτουργούν κατευναστικά, πρέπει να συνεχίζονται και  πάντα ο δίαυλος επικοινωνίας  και διαλόγου πρέπει  να παραμένει ανοιχτός.
Οι συχνές δηλώσεις  και απειλές του Ερντογάν, του Ακάρ και άλλων Τούρκων αξιωματούχων κατά της Ελλάδας και της Κύπρου με το επιχείρημα ότι η χώρα μας παραβιάζει το διεθνές δίκαιο είναι αστείες.
Είναι προσφιλής η τακτική της Τουρκίας να κατηγορεί την Ελλάδα και την Κύπρο αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Γκεμπελική τακτική.
 Η Κύπρος αποτελεί διαχρονικά ένα από τα κύρια ζητήματα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής εδώ και δεκαετίες.
« ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα» είχε επισημάνει ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας και συγγραφέας του      «Στρατηγικού Βάθους» που αποτέλεσε για αρκετά χρόνια το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.
Η επιμονή της Άγκυρας στη δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο, δείχνει με σαφήνεια τους σκοπούς της.
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: η Άγκυρα θέλει να βάλει πόδι στην Κύπρο  και με τη βούλα της διεθνούς κοινότητας.
Η ανάγνωση, λοιπόν, των γεγονότων από την πλευρά μας δεν πρέπει να υιοθετεί τη ρητορική και τα επιχειρήματα της Τουρκικής πλευράς.
 Δεν πρέπει να είναι αφελής ή ενδοτική.
Δεν πρέπει να προσχωρεί στις ερμηνείες που αυτοί θέλουν να δίνουν.
Η στάση της Ελλάδας οφείλει να είναι σθεναρή, στην περίπτωση που η Τουρκία αποτρελαθεί.
Όπως ήταν τον Μάρτιο και το καλοκαίρι του 2020 όταν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έκαναν επίδειξη αποτρεπτικής ισχύος στον Έβρο και στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει την διπλωματία των συμμαχιών, η οποία αποθαρρύνει τις βλέψεις της Άγκυρας.
 Η Τουρκία οφείλει να εγκαταλείψει τον αδιέξοδο δρόμο των απειλών κατά της Κύπρου, αλλά και των ίδιων των Τουρκοκυπρίων, οι οποίες στην ουσία συνιστούν απειλές και εναντίον της διεθνούς νομιμότητας και σταθερότητας στην περιοχή.
Εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αξιών του 21ου αιώνα.
 Γι’ αυτό και δεν πρέπει να γίνουν ανεκτές.
Οι δεκαετίες που πέρασαν έδειξαν πως μόνον η εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αποφάσεων της Ε.Ε. μπορούν να κλείσουν οριστικά, μία ανοιχτή πληγή στην καρδιά της Μεσογείου.
Η αναγνώριση δηλαδή της Κατοχής, η ομολογία της αδικίας και η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, είναι μονόδρομος για την πραγματική λύση. 
 Συμπερασματικά: ο ηγεμονισμός της Τουρκίας έναντι της Κύπρου σε αυτή τη συγκυρία βρίσκεται σε έξαρση.
Δεν είμαι βέβαιος ότι δεν θα δεχθούμε και άλλες προκλήσεις με  σημείο αιχμής τη Μεγαλόνησο.
 Ο πρόεδρος Ερτογάν  επιδιώκει να καθιερώσει την Τουρκία ως ηγεμονική περιφερειακή δύναμη και προστάτιδα των απανταχού μουσουλμάνων.
Γι  αυτό εδώ και χρόνια προσπαθεί να χειραγωγήσει τον Τουρκοκυπριακό λαό και να τον θέσει κάτω από τον άμεσο έλεγχο της Άγκυρας.
 Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι σήμερα μια ευρωπαϊκή χώρα.
Είναι μεγάλο πλεονέκτημα αυτό.
Θωρακίζει την Κύπρο.
Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλουμε να εντείνουμε τις προσπάθειες για δίκαιη και βιώσιμη λύση στη βάση του διεθνούς δικαίου.
 Να συνεργαστούμε με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, στη γραμμή της κατεύθυνσης σεβασμού των αποφάσεων και των παραινέσεων της Διεθνούς Κοινότητας
. Πρέπει η Τουρκία να πάρει το μάθημα, ότι τα πολιτισμένα κράτη λειτουργούν με κανόνες του διεθνούς δικαίου, όχι με αυθαιρεσίες.