Η ιδέα της καθιέρωσης Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής γλώσσας κατατέθηκε στην επιτροπή Απόδημου Ελληνισμού, όπου προήδρευα, το Καλοκαίρι του 2014, από τον τότε Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ιταλίας κ. Κορίνθιο και τον τότε Αντιπρόεδρο κ. Ν. Φράγκο, Πρόεδρο του Ελληνικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Μιλάνου, σήμερα που συμμετέχει στη σημερινή εκδήλωση.
Η Επιτροπή μας προώθησε αμέσως το θέμα αλλά η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε γιατί μεσολάβησαν οι εκλογές του Ιανουαρίου το 2015. Το 2017 καθιερώθηκε η 9η Φεβρουαρίου ως Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
Αυτό όμως είναι το πρώτο βήμα και δεν είναι αρκετό . Πέρα από την καθιέρωση της Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, που είναι σημαντικό γεγονός και γιορτάζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου υπάρχουν Έλληνες , απομένει να κατατεθεί σχετικός φάκελος στην UNESCO, για να καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Εκεί χρειάζεται άλλη διαδικασία , άλλη προσπάθεια.
Πιστεύω ότι η ανακήρυξη της Παγκόσμιας Ημέρας θα έχει αλυσιδωτές επιδράσεις στην ενίσχυση και αναβάθμιση της χρήσης της Ελληνικής γλώσσας και της μελέτης του Ελληνικού Πολιτισμού, κυρίως από νέους ανθρώπους και φοιτητές σε διεθνές επίπεδο , αναγκαία σήμερα, που η τάση συμπίεσης και συρρίκνωσης των μικρών γλωσσών είναι δεδομένη.
Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι πλέον πολύ διαδεδομένη.
Ομιλείται περίπου από δεκατρία με δεκατέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους. Δηλαδή από τον πληθυσμό της Ελλάδος, τους Ελληνοκύπριους και την ομογένεια που ζει στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά , την Ευρώπη και τις Χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Όμως, αν και η Ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να ανταγωνισθεί άλλες, περισσότερο διαδεδομένες γλώσσες, είναι αδιανόητο να σκεφθεί κανείς τον δυτικό πολιτισμό, χωρίς την Ελληνική γλώσσα ως τη γλώσσα πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν οι πρώτες επιστήμες και η φιλοσοφία της Ευρώπης , σε βαθμό που προσδιόρισαν την σκέψη και τον πολιτισμό των πληθυσμών της Ευρώπης.
Είναι μία από τις αρχαιότερες γραπτές γλώσσες του κόσμου και η αρχαιότερη γραπτή γλώσσα, με πλούσια λογοτεχνική παράδοση, με συμβολή στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου άλλων γλωσσών που εξακολουθεί να έχει επιδράσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες της Ευρώπης.
Πρόκειται για την γλώσσα με την οποία γράφτηκαν τα πρώτα θρησκευτικά κείμενα των δώδεκα θεών του Ολύμπου, της καινής διαθήκης , των ευαγγελίων και πάνω στην οποία στηρίχθηκε η διδασκαλία και η διάδοση του Χριστιανισμού.
Σε αυτήν την γλώσσα γράφτηκαν , διασώθηκαν και κληρονόμησε η Οικουμένη τα αριστουργήματα του Ομήρου, οι τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευρυπίδη, οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη, τα Ιστορικά μνημεία του Ηροδότου και του Θουκυδίδη, τα φιλοσοφικά κείμενα του Σωκράτη , του Αριστοτέλη, οι επιστημονικές θεωρίες του Πυθαγόρα και του Ιπποκράτη, αλλά και των νεώτερων όπως του Ελύτη, Ρίτσου, Σεφέρη, Κάλβου , Καβάφη και πολλών άλλων.
Είναι η γλώσσα της σύγχρονης πληροφορικής που οι τόνοι της είναι μουσικά σημεία , που δεν έχει όρια και οδηγεί το πνεύμα και την σκέψη.
Γι αυτό ακριβώς η αξία και ο Ιστορικός ρόλος αυτής της μοναδικής γλώσσας, είναι αντιστρόφως ανάλογα , με την αριθμητικά περιορισμένη διάδοσή της στον Πλανήτη.
Τα διασωθέντα λογοτεχνικά, φιλοσοφικά , Ιστορικά κείμενα.
Τα κείμενα της Αγίας Γραφής και των πατέρων της εκκλησίας, τα έργα της καθαρεύουσας και της δημοτικής, τεκμηριώνουν την άμεση σχέση και την εξέλιξη της γλώσσας από την Αρχαία Ελληνική μέχρι την νέα Ελληνική και πιστοποιούν την συνέχεια του Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Τις τελευταίες δεκαετίες η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και η παγκοσμιοποίηση στην αγορά εργασίας και εμπορίου, επιβάλει την χρήση των γλωσσών των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών κρατών στην διπλωματία, την επικοινωνία και την οικονομία.
Αυτό έχει προκαλέσει πίεση στις λεγόμενες μικρές γλώσσες και φυσικά και στην Ελληνική γλώσσα.
Γι αυτό πρέπει να κινητοποιηθούμε για να αντιστρέψουμε μία δυσάρεστη εξέλιξη.
Είναι λοιπόν βαρύ το χρέος και μεγάλη η ευθύνη όλων και κυρίως των πολιτικών, να ενισχύσουμε με όλα τα μέσα την παιδεία , την εκμάθηση και την χρήση της Ελληνικής γλώσσας πρωτίστως στην Οικουμένη, στις Χώρες όπου υπάρχουν Ελληνικής καταγωγής πολίτες , όπου το πρόβλημα είναι ήδη μεγάλο και χάνεται η Εθνική ταυτότητα.
Πάνω σε αυτό πρέπει να τονίσω ότι το τελευταίο διάστημα γίνεται σπουδαία δουλειά στο Υπουργείο Παιδείας , Υφυπουργείο Εξωτερικών και στη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διπλωματίας και Απόδημου Ελληνισμού.
Σπουδαία δουλειά προς την ίδια κατεύθυνση γίνεται και από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια , την εκκλησία κυρίως στις ΗΠΑ, από ομογενειακούς συλλόγους και ομοσπονδίες ,ιδρύματα αλλά και μεμονωμένους πολίτες.
Χρειάζεται όμως συντονισμός , περισσότερη προσπάθεια στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό όπου η συζήτηση για την υποβάθμιση της Ελληνικής γλώσσας ξεκίνησε ήδη στους κύκλους των γλωσσολόγων.
Κλείνοντας κάνω έκκληση , πολιτικό σύστημα, πανεπιστήμια, δάσκαλοι, εκκλησία, γονείς, διανόηση, να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να διατηρήσουμε ζωντανή την Ελληνική γλώσσα. Όπως διατηρήθηκε σε πολύ δύσκολες εποχές, στην Τουρκοκρατία και στην κατοχή.
Θα είναι ντροπή για εμάς και για τον Ελληνισμό, αυτός ο πλούτος που έχει ζωντανή παρουσία τριών χιλιάδων χρόνων, στον ίδιο χώρο από τον ίδιο λαό να χαθεί στις μέρες μας.