Θεσσαλονίκη, 31 Ιουλίου 2011

 

Το μεσοπρόθεσμο θα οδηγήσει σε εξαθλίωση την κοινωνία

 

Το Μάιο του 2010, ο κ. Παπανδρέου, μετά από εξάμηνη απραξία, οδήγησε τη χώρα στη μέγγενη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου χωρίς να εξετάσει άλλες λύσεις, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, χωρίς κανένα πρόγραμμα και χωρίς κανένα σχεδιασμό.

Με το σύστημα εξουσίας που δημιούργησε, που ήξερε να διαβουλεύεται με τον εαυτό του, αλλά δεν ήξερε να κυβερνά και να διαπραγματεύεται, μετέτρεψε ένα πρόβλημα δανεισμού που είχε η χώρα σε βαθιά δημοσιονομική και κοινωνική κρίση, γιατί δεν πήρε έγκαιρα κανένα μέτρο, παρά τις επανειλημμένες προτροπές της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά. Κανένα, εκτός από την περικοπή των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας που βύθισαν την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση.

Ο κ. Παπανδρέου και το οικονομικό του επιτελείο απέτυχαν. Απέτυχαν σε όλα! Ακόμα και στα πιο απλά!

Δεν κατάφεραν να μειώσουν τις δαπάνες. Δεν κατάφεραν να μειώσουν τη φοροδιαφυγή που επί μήνες την είχαν κάνει επικοινωνιακή τους σημαία. Δεν έγινε καμμία προσπάθεια αναδιάρθρωσης της Δημόσιας Διοίκησης, καμμία ουσιαστική μεταρρύθμιση.

Αποτέλεσμα; Η χώρα σπατάλησε κρίσιμο χρόνο. Ο κ. Παπανδρέου δεν αξιοποίησε την ισχυρή εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό στις εκλογές του 2009. Δεν εκμεταλλεύτηκε την ανοχή που του έδειξε, πιστεύοντας στις υποσχέσεις του. Αύξησε το χρέος, βάθυνε την ύφεση, πόνεσε το λαό.

Η σημερινή Κυβέρνηση  έκανε εγκληματικά λάθη και παραλείψεις με ένα οικονομικό επιτελείο στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της χώρας να αποδεικνύεται λίγο και ανίκανο. Το επιβεβαιώνει, άλλωστε, η πρόσφατη αναδόμησή του.

Σήμερα επιμένουν στην επιβολή ενός προγράμματος ακόμη πιο επώδυνο από το πρώτο, τη στιγμή μάλιστα που και οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι το πρώτο μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς, ενώ δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί την αποτελεσματικότητα του δεύτερου. Μπορεί κανείς σήμερα να πιστέψει ότι το μεσοπρόθεσμο θα πετύχει; Η απάντηση είναι όχι. Η μέχρι σήμερα αποτυχημένη πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και η επιμονή της στην ίδια καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα.

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα όπως παρουσιάστηκε από την Κυβέρνηση δεν είναι γενικά και αφηρημένα ένα θέμα οικονομικής πολιτικής. Η ζήτηση των 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου από μια ήδη εξαντλημένη αγορά ισοδυναμεί με μια ακόμη πιο βίαιη ώθηση της πραγματικής οικονομίας προς το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Με άλλα λόγια, τα λουκέτα θα αυξηθούν, η ανεργία θα εκτιναχθεί ακόμα πιο ψηλά, τα οικονομικά ερείπια θα πολλαπλασιαστούν, η φτώχεια θα βαθαίνει. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ακόμη και στο κυβερνητικό στρατόπεδο, σε αυτούς τους ίδιους που σχεδιάζουν την πολιτική αυτή.

Σήμερα το 65% των Ελλήνων δε δέχεται το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, παρ? ότι γνωρίζει ότι αυτό ίσως επιφέρει διακοπή της χρηματοδότησης. Το γεγονός αυτό έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά την Κυβέρνηση.

Αυτό δείχνει ότι οι λαοί δεν εκβιάζονται. Ο κ. Παπανδρέου έπρεπε να το είχε λάβει σοβαρά υπ” όψιν του αυτό και να μεταφέρει την πίεση και των πολιτών και σύσσωμης της Αντιπολίτευσης στους ξένους, όχι να μεταφέρει την πίεση των ξένων στα ελληνικά κόμματα και στην ελληνική κοινωνία. Έπρεπε να λάβει σοβαρά υπ” όψιν του ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν συμφωνεί με την πολιτική του. Ούτε καν το κόμμα του δεν συμφωνεί με αυτήν την πολιτική. Διότι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από τις περικοπές μέχρι τη φορολογία ξεπερνά τα εσκαμμένα.

Τέτοια φορολογική επιδομή δεν έγινε ποτέ σε καμμία χώρα στον κόσμο. Απαιτεί από κάθε φορολογούμενο να καταβάλει υψηλή έκτακτη εισφορά. Μειώνει το αφορολόγητο όριο στις 8.000 ευρώ. Επιβάλλει ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Επιβάλλει τέλος επιτηδεύματος και άλλες πολλές επώδυνες ρυθμίσεις. Στερεί, δηλαδή, κάθε ίχνος χρήματος από την αγορά και εξανεμίζει κάθε ελπίδα και κάθε δυνατότητα ανάκαμψης.

 Αυτό το δέχονται και ξένοι παράγοντες. Ακόμη και ο ΟΗΕ στην τελευταία έκθεσή του για την κοινωνική κατάσταση στον κόσμο το 2011 γράφει: «Τα μέτρα λιτότητας που υιοθετούνται για την αντιμετώπιση υψηλού κυβερνητικού χρέους σε μερικές από τις αναπτυγμένες οικονομίες, όπως στην Ελλάδα και στην Ισπανία, δεν απειλούν απλώς την απασχόληση και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν παράλληλα την ανάκαμψη περισσότερο αβέβαιη και εύθραυστη». Είναι παράδοξο να το παραδέχονται αυτό ξένοι και να μην το καταλαβαίνουν αυτοί που το επιβάλλουν.

Το μεσοπρόθεσμο θα οδηγήσει  σε παγίδα χρέους, σε κατάρρευση την αγορά, σε εξαθλίωση την κοινωνία.

 

Σάββας Αναστασιάδης

Βουλευτής Ν.Δ. Β΄ Θεσσαλονίκης