Ομιλία του  Βουλευτή  Β΄ Θεσσαλονίκης Σάββα Αναστασιάδη στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για την Ημέρα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, Πέμπτη 19 Μαϊου 2016

–    Η τραγική μνήμη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που αναμοχλεύεται  ξανά με αφορμή την μαύρη επέτειο της 19ης Μαϊου 1919, αποτελεί ορόσημο, που καθορίζει το χρέος όλου του σύγχρονου Ελληνισμού και κυρίως του Προσφυγικού, απέναντι στην Ιστορική αλήθεια, στους νεκρούς μας και στους ξεριζωμένους παππούδες μας.
–    Στις αρχές του 20ου αιώνα οι Έλληνες κάτοικοι του Πόντου της Κωνσταντινούπολης, της Μ. Ασίας και της Θράκης άκμαζαν συνεργαζόμενοι με όλα τα μέλη της κοινωνίας, στις περιοχές που ζούσαν.
–    Με όλους τους λαούς.
–    Την δεύτερη όμως δεκαετία του 20ου αιώνα άρχισαν τα παιχνίδια  της Ιστορίας.
–    Τα παιχνίδια της πολιτικής.
–    Έφτασαν οι γκρίζες μέρες.
–    Ήταν οι μέρες που ο άνθρωπος ξεχνούσε τον άνθρωπο και ονομαζόταν εχθρός του.
–    Ήταν οι μέρες που άρχισαν οι διωγμοί από τις προαιώνιες πατρίδες.
–    Όταν, κάτω από την καθοδήγηση των Γερμανών και την ανοχή και βοήθεια των Γάλλων, Άγγλων , Αμερικανών και Ρώσων, άρχισε η εφαρμογή της απόφασης των Νεότουρκων για την εκκαθάριση της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , από τους Χριστιανικούς πληθυσμούς και τη δημιουργία Χώρας Μωαμεθανικής.
–    Τότε ξεκινούσε ο γολγοθάς για τους κυνηγημένους Έλληνες.
–    Οι Τούρκοι εθνικιστές προχώρησαν στην εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής.
–    Μελετημένα και στοχευμένα.
–    Με την στρατολόγηση και τις εξορίες .
–    Τις σφαγές και τις βιαιοπραγίες.
–    Τις συλλήψεις και τα τάγματα εργασίας .
–    Τις πορείες θανάτου και τις μαζικές εκτοπίσεις.
–    Τα δικαστήρια ανεξαρτησίας και τους βιασμούς.
–    Το έγκλημα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού ξεκίνησε το  1914, συνεχίσθηκε μέχρι το 1923 και ολοκληρώθηκε με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
–    Οι ξεκληρισμένοι Έλληνες του Πόντου ξεκίνησαν τη νέα τους ζωή στην Ελλάδα με όπλα την θέληση, το πείσμα, την δημιουργία, το χαμόγελο και την αισιοδοξία.
–    Η πρώτη γενιά των προσφύγων αναλώθηκε στον αγώνα της επιβίωσης .
–    Και πέτυχε.
–    Η δεύτερη γενιά  αναλώθηκε στον αγώνα της κοινωνικής καταξίωσης.
–    Και κέρδισε.
–    Ακολούθησαν άλλα χρόνια.
–    Χρόνια ανάπτυξης και ευημερίας.
–    Οι φωνές των ανθρώπων σώπασαν, καθώς η Δύση επέβαλε τη βούλησή της.
–    Οι διωγμοί και οι σφαγές ξεχάστηκαν.
–    Η οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας για  τις Ιστορικές θύμισες φάνταζε Εθνικιστική.
–    Και όλο και χανόταν η μνημοσύνη για τις χαμένες πατρίδες.
–    Όλο και λιγότερες αναφορές .
–    Τι συνέβη;
–    Χάσαμε τα αντανακλαστικά μας;
–    Χάσαμε τη μνήμη μας;
–    Όλα μαζί ή τίποτε από όλα.
–    Τα γεωπολιτικά συμφέροντα επέβαλαν τη θέλησή τους στις κυβερνήσεις.
–    Η καλοπέραση απώλεσε και τη δική μας μνήμη για λίγο.
–    Όσο  χρειαζόταν για να κριθεί η αντοχή μας απέναντι στον πόνο του χθες.
–    Σήμερα  για μας που μάθαμε για τα τραγικά γεγονότα από τις αφηγήσεις των παππούδων μας  δεν υπάρχει λήθη.
–    Για μας την Τρίτη και Τέταρτη γενιά των προσφύγων δεν απομένει άλλος δρόμος από αυτόν της δικαίωσης.
–    Αυτόν τον αγών α δεν θα τον εγκαταλείψουμε.
–    Και πρέπει και εμείς να το κερδίσουμε .
–    Κ.κ.
–    Σήμερα κάνουμε τον απολογισμό μας, ενώ οι σχέσεις μας με τον θύτη, την Τουρκία, μας επιβάλλουν έναν άλλο τρόπο σκέψης.
–    Ένα άλλο τρόπο δράσης.
–    Έναν άλλο τρόπο στρατηγικής αν θέλετε.
–    Όχι αυτόν που θέλουν να μας επιβάλλουν ξένα συμφέροντα.
–    Αλλά αυτόν που ξεκινά από την Ιστορική αναγνώριση της Γενοκτονίας σε Διεθνές επίπεδο.
–    Ποιο θα είναι το κέρδος;
–    Το οφείλουμε αρχικά σε εκείνους.
–    Το οφείλουμε στη μνήμη που μας άφησαν.
–    Γιατί όταν οι λαοί ξεχνούν ,αφήνουν παράθυρα επανάληψης.
–    Πέρα όμως από τη συναισθηματική δυναμική ,υπάρχει και η ρεαλιστική πραγματικότητα των διπλωματικών σχέσεων.
–    Τα σύγχρονα γεωπολιτικά δεδομένα σαφώς και μας επιβάλλουν τους όρους τους.
–    Πράγματι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να δούμε το μέλλον της συνεργασίας και όχι της διχόνοιας.
–    Να αποδεχθούμε τη βούληση της ρεαλιστικής πολιτικής.
–    Να δούμε την Τουρκία ως μέλος της ίδιας οικογένειας.
–    Αυτό όμως δεν συνεπάγεται την άρνηση της Ιστορικής πραγματικότητας που έθεσε τον Ελληνισμό του Πόντου στη γενοκτονία και τον αφανισμό.
–    Η άστοχη τακτική της αποστασιώπισης των γεγονότων της Ιστορίας ήταν ίσως ένας από τους λόγους που τόσο άσχημα πορεύθηκε η φιλία με τους Τούρκους.  
–    Να ρίξουμε πέπλο λήθης στο παρελθόν αλλά να ξέρουμε όχι να κρύβουμε ……..» λέει ο μάρτυρας των γεγονότων Τραπεζούντιος Δημήτριος Ψαθάς στο βιβλίο του « Γή του Πόντου» το 1966.
–    Έχουμε μνήμη λοιπόν .
–    Που δεν πρέπει να τορπιλίζεται στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας.
–    Η αλήθεια μας είναι διαπραγματευτικό χαρτί ειρήνης.
–    Η ιστορική πραγματικότητα αποτελεί θέσφατο διπλωματικών διαπραγματεύσεων.
–    Σε εμάς εναπόκειται, στους απογόνους , αλλά κυρίως στην πολιτική και πνευματική κοινότητα της Χώρας.
–    Να θέσουμε αυτή την πραγματικότητα ως προϋπόθεση και απαράβατο όρο για την Ελληνοτουρκική προσέγγιση  και την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
–    Να προβάλλουμε τα δίκια μας.
–    Την τρισχιλιετή παραμονή μας εκεί.
–    Να προβάλλουμε τον Στράβωνα από την Αμάσεια του Πόντου.
–    Τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο.
–    Την ποντιακή διάλεκτο την πλησιέστερη προς την αρχαία Ελληνική γλώσσα.
–    Να η δύναμή μας.
–    Οι Έλληνες πολιτικοί και το πανεπιστήμιο έπρεπε να πάρουν πρωτοβουλίες.
–    Θα έβρισκαν πολλούς συμπαραστάτες σε διεθνές επίπεδο.
–    Ήμασταν δηλοί.
–    Είμαστε δηλοί.
–    Φοβόμαστε μη διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τον γείτονα.
–    Το ότι το ζήτημα της γενοκτονίας δεν προχώρησε είναι κυρίως ευθύνη των πολιτικών.
–    Η Τουρκία σταθερά και μεθοδικά βήμα- βήμα επεκτείνει τις διεκδικήσεις της.
–    Εμείς δεν τολμούμε ακόμη να θέσουμε ένα ζήτημα που ήδη ξένα κοινοβούλια , πολιτικοί και διανοούμενοι έχουν αποδεχθεί.
–    Η στάση της Τουρκίας απέναντι στο ενδεχόμενο αναγνώρισης γενοκτονίας δείχνει αδυναμία, αμηχανία και πανικό.
–    Προσπαθεί να διαχειρισθεί το θέμα κάθε φορά που  τίθεται με ανακλήσεις πρεσβευτών, διακοπή διπλωματικών σχέσεων και απειλές. ( Γαλλία- Καταλονία- Γερμανία – ΗΠΑ)
–    Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν μπορούν να έχουν ειλικρίνεια και σταθερότητα  χωρίς την ελάχιστη πράξη αυτοκριτικής και Ιστορικής αποκατάστασης.
–    Εμείς πρέπει να θέσουμε αυτή την προϋπόθεση ως όρο απαράβατο για την Ελληνοτουρκική προσέγγιση.
–    Εθελοτυφλούμε αν πιστεύουμε ότι ως δια μαγείας θα αλλάξει μια κρατική φυσιογνωμία και πολιτική  , που παραμένει αναλλοίωτη τα τελευταία εκατό χρόνια.
–    Αυτή που δημιούργησε τα τραγικά γεγονότα της Κωνσταντινούπολης και της Κύπρου το 1955, το 1964 και το 1974.
–    Αυτή που συντηρεί τις σημερινές προκλήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη.
–    Γι αυτό πρέπει οι Γενοκτόνοι να νοιώσουν την πίεση και τη διεθνή κατακραυγή από την καταδίκη των εγκλημάτων τους.
–    Δυστυχώς η θέση της Τουρκίας , που αρνείται σταθερά τις πράξεις της , ενισχύεται σήμερα, από τις ανιστόρητες, προσβλητικές και προκλητικές θέσεις του Υπουργού παιδείας κ. Φίλη.
–    Και βεβαίως  οι Τούρκοι έχουν λόγους να αρνούνται την γενοκτονία των Ελλήνων .
–    Ο Φίλης όμως;
–    Καθίσταται απρόσμενος σύμμαχος των Τούρκων και υβριστής των εκατοντάδων , χιλιάδων νεκρών  και των απογόνων τους.
–    Γι αυτό και αυτός αλλά και όσοι τον ανέχονται και τον στηρίζουν θα πρέπει να αποτελούν ανεπιθύμητα πρόσωπα στις εκδηλώσεις μνήμης των ποντίων.
–    Κ. Κ.
–    Μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία όπου με θλίψη βλέπουμε τη Χώρα μας στον παγκόσμιο διασυρμό, εξ΄αιτίας των οικονομικών προβλημάτων,  είναι κρίμα να την βλέπουμε και παγκόσμιο ουραγό στον αγώνα της ηθικής και ιστορικής δικαίωσης.
–    Το θέμα της γενοκτονίας των Ελλήνων , πρέπει να διεθνοποιηθεί.
–    Η Βουλή των Ελλήνων έπραξε καταρχήν το χρέος της.
–    Όμως οι Ελληνικές κυβερνήσεις , τα κόμματα και οι διανόηση παραμένουν ακόμη στην αδράνεια.
–    Η βαθειά γνώση και η συνειδητοποίηση της γενοκτονίας από το σύνολο του Ελληνικού λαού και ο αγώνας για την αναγνώρισή της από την  διεθνή κοινότητα και από την Τουρκία , δεν αποτελεί πράξη μισαλλοδοξίας.
–    Αποτελεί πράξη, ανθρωπισμού, ειρήνης, σταθερότητας και συνύπαρξης.
–    Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου παραμένει και θα παραμένει αδιαπραγμάτευτο αίτημά μας.
–    Γιατί δεν αφορά το παρελθόν, αλλά το παρόν και κυρίως το μέλλον.
–    «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις ένα κομμάτι από το μέλλον», λέει ο Νομπελίστας πρόσφυγας Γιώργος Σεφέρης. Αυτή η φράση θα μας οδηγεί μέχρι την τελική δικαίωση.