Σε μια δύσκολη πολιτική συγκυρία με συνεχείς  προκλήσεις στα εθνικά θέματα, η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την προχθεσινή συνάντηση με την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος,  ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση θα στηρίξει τον αγώνα των Ποντίων, για διεθνοποίηση του ζητήματος της Γενοκτονίας των Ποντίων, τάραξε τους εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν. Ήταν επόμενο από εκείνους που ως κυβέρνηση πέταξαν έξω από τη διδακτέα ύλη τη ιστορία του Πόντου και τη γενοκτονία που διέπραξαν οι Τούρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ. Από εκείνους που αδράνησαν επί χρόνια στο θέμα της ελληνικής ομογένειας της Βορείου Ηπείρου. Από εκείνους που δεν δίστασαν να ξεπουλήσουν τη Μακεδονία μας στον σκοπιανό εθνικισμό με την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ως Πόντιος ο ίδιος, ζω εδώ και δεκαετίες την πίκρα των ανθρώπων που βίωσαν τον ξεριζωμό και τη γενοκτονία, τον αγώνα για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, την προσπάθεια των ερευνητών για την ανακάλυψη, καταγραφή και προβολή των μαρτυριών της τραγωδίας που αποτέλεσε το προοίμιο του Άουσβιτς. Συγκίνηση, στεναχώρια, αγανάκτηση, πείσμα, αγώνας. Συναισθήματα που εναλλάσσονται εδώ και πολλά χρόνια, όταν βρίσκομαι κοντά σ’ αυτόν τον κόσμο, στα αδέλφια μου, στους Πόντιους είτε στα ποντιοχώρια της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας, είτε στις εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, είτε αγκαλιά με την ομογένεια  μας στη Γερμανία, στη Ρωσία, στην Ουκρανία κ.α.
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι 100 χρόνια μετά είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να εντοπίζουμε διαρκώς το επίκαιρο νόημα της γενοκτονίας που διέπραξαν τότε οι Κεμαλιστές και να το υπηρετούμε οργανωμένα και με στρατηγική, εντός κι εκτός συνόρων, ώστε να πετύχουμε τη διεθνή αναγνώρισή της. Σήμερα με όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας, με την Τουρκία να απειλεί Ελλάδα και Κύπρο, να επιτίθεται διαρκώς φραστικά, εναντίον της πατρίδας μας, με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα να επιχειρεί τον ξεριζωμό των βορειοηπειρωτών αδελφών μας μέσω της αρπαγής των περιουσιών τους, με τους Σκοπιανούς –ασυγκράτητους πια μετά τις Πρέσπες- να διεκδικούν ανοιχτά πια (και με το νόμο) την αποκλειστικότητα της Μακεδονίας, η σημασία και η αξία της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας είναι προφανής. Για τους εχέφρονες και συνετούς πολίτες και πολιτικούς συνεπάγεται τη βούληση των κρατών και των κυβερνήσεων για έμπρακτο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε κάθε επίπεδο, αλλά και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.
Γι’ αυτό και πρότεινα  με επιστολή μου προς τον πρωθυπουργό, αλλά και με άλλες πρωτοβουλίες που ανέλαβα, να συμπεριληφθεί το θέμα της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού στη διπλωματική ατζέντα της ελληνικής διπλωματίας.
Γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η Νέα Δημοκρατία θα στηρίξει με τη συμμετοχή της, τόσο στην Ευρωβουλή όσο και σε όλα τα διεθνή φόρα, τον αγώνα που κάνουν οι  ομοσπονδίες, οι ενώσεις και τα σωματεία των Ποντίων. Πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της επόμενης κυβέρνησης θα είναι να αποκαταστήσει χωρίς χρονοτριβή το αίσθημα δικαίου του λαού μας για τα εθνικά θέματα το οποίο έχει πληγεί βαρύτατα. Να βάλει οριστικά στο περιθώριο τις ιδεοληψίες του διεθνισμού που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο. Να ενισχύσει το πατριωτικό συναίσθημα και την εθνική αυτοπεποίθηση των Ελλήνων πολιτών. Και να βάλει τους εθνομηδενιστές οριστικά εκεί που ανήκουν: στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο.