Αλήθεια, υπάρχει Έλληνας που πιστεύει ότι μετά από οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης και μιας υπερδεκαετούς  πολύπλευρης κρίσης, η συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να  είναι υπόθεση fast track; Ότι η συνταγματική αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί με ιδεοληψίες και κομματικές σκοπιμότητες;Ο τρόπος που ακολουθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει αυτό ακριβώς. Ακόμη κι αν οι εκλογές γίνουν τον Οκτώβριο του 2019, ο χρόνος είναι πολύ λίγος για να γίνει πραγματική συζήτηση, για να ληφθούν αποφάσεις με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Αλλά και ο λόγος του κ. Τσίπρα στη Βουλή, πριν λίγες μέρες, κατά την πρώτη συνεδρίαση της κορυφαίας κοινοβουλευτικής διαδικασίας για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, ήταν αποκαλυπτικός: «Καταθέτουμε μια πρόταση αναθεώρησης που έχει ως κύριο σκοπό της, την εμβάθυνση της λαϊκής συμμετοχής και την κατάργηση των προνομιακών θεσμών υπέρ της πολιτικής ελίτ», είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός, σκορπώντας ιδεοληπτικές κορώνες που απευθύνονται προφανώς όχι στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας αλλά στο μικρό στενό αριστερίστικο ακροατήριο των πάλαι ποτέ συντρόφων του, υπό την ανοχή των ελαστικών καιροσκοπικών συνειδήσεων των πασοκογενών συνοδοιπόρων του. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο συνταγματολόγος Κατρούγκαλος, εξέχον μέλος της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα, δήλωνε ότι σκοπός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο να προωθήσει τις συνταγματικές αλλαγές που επιθυμεί, αλλά και να ματαιώσει τις αλλαγές που επιθυμούν οι αντίπαλοί του!Απόψεις αδιανόητες για τον πολιτικό πολιτισμό που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα –όπως και το δόγμα Πολάκη, εξάλλου. Που αποκαλύπτουν την πρόθεση του κ. Τσίπρα να δεσμεύσει τη χώρα με ένα Σύνταγμα ταξικό και ολοκληρωτικό, στα χνάρια του Τσάβες και του Μαδούρο. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας, έχοντας φορέσει υποκριτικά το προσωπείο του Ευρωπαίου σοσιαλιστή, προσπαθεί να παραπλανήσει για μία ακόμη φορά τον ελληνικό λαό. Μια και διά παντός. Επιδιώκει με τη συνταγματική αναθεώρηση να κατοχυρώσει συνταγματικά, να «αιχμαλωτίσει» τους Έλληνες, σε δοξασίες, σκοπιμότητες και ιδεοληψίες δείγματα των οποίων έχει δώσει μέχρι σήμερα σε διάφορες περιστάσεις. Εντέλει, ο Έλληνας πολίτης θα κληθεί στις κάλπες των εθνικών εκλογών να επιλέξει για περισσότερα και κρισιμότερα από τα οικονομικά θέματα, για θέματα που επηρεάζουν ή καθορίζουν την «φυσιογνωμία» του λαού μας και την πορεία μας ως μία και μόνη εθνική «συλλογικότητα». Θα κληθεί να αποφασίσει π.χ. εάν θέλει υπέρογκο Δημόσιο ή επαρκές και λειτουργικό. Εάν θέλει τον κρατικό μηχανισμό υπηρέτη του κόμματος ή του πολίτη. Εάν θέλει νεκρωμένο τον ιδιωτικό τομέα ή κινητροδοτούμενο. Εάν θέλει ένα κράτος επιδομάτων και συσσιτίων ή προόδου και ευημερίας. Εάν θέλει πανεπιστήμιο ορμητήριο γνώσης και επιστημονικής προόδου ή πανεπιστήμιο άντρο παρανόμων, μπαχαλάκηδων και ναρκοεμπόπων. Εάν θέλει το διαχωρισμό  κράτους και εκκλησίας ή όχι. Εάν συμφωνεί με την εκχώρηση του ονόματος  και της ταυτότητας της Μακεδονίας ή όχι. Εάν θέλει την Ελλάδα απλό παρατηρητή των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του εκτός συνόρων Ελληνισμού ή δυναμικό υπερασπιστή τους. Μερικά μόνο από όσα διακυβεύονται. Το Σύνταγμα είναι το θεμέλιο της πολιτειακής και κοινωνικής ζωής μιας χώρας. Δεν είναι εργαλείο ανατροπής, όπως το θέλει η αριστερά του κ. Τσίπρα, αλλά εργαλείο κοινωνικής ειρήνης. Εμείς θέλουμε  και επιδιώκουμε  να παραμείνει φιλελεύθερο και δημοκρατικό. Δεν πρέπει να περάσει το σχέδιο της κυβέρνησης Τσίπρα για ολική ανατροπή της αστικής δημοκρατίας. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνουμε Βενεζουέλα. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Ούτε ως παράταξη, ούτε ως πολίτες.