Το επεισόδιο που «έστησε» η Ολλανδή δημοσιογράφος στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των δύο Πρωθυπουργών, Ελλάδας και Ολλανδίας, γύρισε μπούμερανγκ για τους εμπνευστές του και για όσους το επικρότησαν. Αφενός έδωσε την ευκαιρία στον Κυριάκο Μητσοτάκη να υπερβεί τον πάντα νηφάλιο λόγο του και να πει τα πράγματα όπως έχουν, χωρίς τις συνήθεις αμβλύνσεις της  πολιτικής διπλωματίας. Αφετέρου ξεμπρόστιασε εκείνους  που δεν παύουν να υπονομεύουν την εθνική πολιτική ακόμη και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, σε θέματα που άπτονται των εθνικών μας δικαίων. 
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η εμμονή κάποιων στην αρχική διατύπωση του Έλληνα πρωθυπουργού σχετικά με τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, όταν ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η αναφορά αφορούσε τον προσβλητικό τρόπο με τον οποίο τέθηκε η ερώτηση;  
Πως μπορεί να εξηγηθεί ότι  βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγαν να εστιάσουν στην ουσία, η οποία δεν είναι άλλη από την πολιτική που ασκείται από την Ελλάδα στο μεταναστευτικό; Ούτε οι επιβουλείς των ελληνικών δικαίων δεν τόλμησαν να κάνουν τέτοιες ερμηνείες και τοποθετήσεις. 
Αντί να εγκαλούν την Τουρκία, τόσο η Ολλανδή δημοσιογράφος με το θολό background, όσο και οι εγχώριοι συνήγοροι και θαυμαστές της, η οποία δημιουργεί το πρόβλημα, θεωρούν λογικό και ορθό να μέμφονται τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί υπερασπίζεται τα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα. Να μέμφονται την Ελλάδα και να προσβάλλουν τον ελληνικό λαό γιατί καθημερινά προσπαθεί να εμποδίσει τις απάνθρωπες ροές από την Τουρκία προς τη χώρα μας. Να κατηγορούν την κυβέρνηση, οι δήθεν ανθρωπιστές που  κυβέρνησαν τη χώρα, γιατί επιχειρεί να βάλει τέλος στις άθλιες και απάνθρωπες προσφυγικές δομές, φτιάχνοντας σύγχρονες ανθρώπινες δομές φιλοξενίας. Αδιανόητο, μάλλον πιστεύουν ότι απευθύνονται σε ανόητους.
 
Η Ελλάδα έχει πετύχει τη μείωση των μεταναστευτικών ροών, ακριβώς λόγω της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Μια πολιτική που κινείται στο σημείο όπου τέμνεται η εθνική κυριαρχία και η διεθνής νομιμότητα με τον ανθρωπισμό και με τα δικαιώματα των προσφύγων. 
Ποτέ άλλοτε τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε η Ελλάδα στοχευμένη μεταναστευτική πολιτική. Πριν μερικά χρόνια κάποιοι  πουλούσαν τρέλα με ευφυολογήματα για «μετανάστες που λιάζονται στην Ομόνοια» ή με ανοησίες του τύπου «η θάλασσα δεν έχει σύνορα». Σήμερα τα σύνορα προστατεύονται σε στεριά και θάλασσα, γίνεται άμεσος διαχωρισμός προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, όσοι δεν δικαιούνται διεθνή προστασία επιστρέφονται στις πατρίδες τους, δημιουργούνται κλειστές και ελεγχόμενες δομές φιλοξενίας, επιβάλλεται διαφάνεια στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις οι οποίες εμπλέκονται στη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος, ενώ εφαρμόζεται συγκροτημένη πολιτική ένταξης για όσους έχουν αποκτήσει δικαίωμα παραμονής στη χώρα μας. 
 
Η μεταναστευτική πολιτική είναι μία από τις πολλαπλές πτυχές των εθνικών μας θεμάτων που επιτυχώς διαχειρίζεται τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από την κρίση στον Έβρο, μέχρι το Ορούτς Ρέις και τα ανατολίτικα καμώματα της Άγκυρας με τη Λιβύη.   Σήμερα η υπεροχή της Ελλάδας στο διπλωματικό πεδίο έναντι της γείτονος είναι εμφανής,  προφανής και πρωτόγνωρη. 
Είναι η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που ακολουθείται με συνέπεια μία γραμμή στην εξωτερική μας πολιτική. Το νοικοκύρεμα σε κάθε κατάσταση και σε κάθε περίσταση ενοχλεί πολλούς. Για διαφορετικούς λόγους αλλά πολλούς γιατί πολύ απλά  <<στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται>>. Γι’ αυτό κάποιοι σήμερα χάνουν τον ύπνο τους και λατρεύουν ξαφνικά την ολλανδέζικη… ευαισθησία. Χάνουν τον ύπνο τους, ένθεν κακείθεν του Αιγαίου.