ΣΑΒΒΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Ακόμη ηχούν στα αφτιά μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Συμπολίτευσης και της Κυβέρνησης, τα λόγια και οι διαμαρτυρίες που εκφράζατε για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που έρχονταν από προηγούμενες κυβερνήσεις. Κατακεραυνώνατε τότε την πρακτική και κάνατε λόγο για θεσμικό ατόπημα. Σήμερα, βέβαια, επικαλείστε έκτακτες καταστάσεις, επικαλείστε τα οξυμένα προβλήματα της χώρας και την πολύ δύσκολη διαχείριση της κατάστασης.

Και δεν σας αθωώνει, κύριε Αλεξιάδη, το επιχείρημα ότι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου φέρνανε και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν.

Αυτά που ζούμε σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Κυβέρνησης και της συγκυβέρνησης, είναι τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής σας, τα αποτελέσματα ενός χρόνου διακυβέρνησης. Παραλάβατε μια χώρα με πολιτική σταθερότητα, μια χώρα με μηδενικά ελλείμματα, με πλεονάσματα, με αξιοπιστία, με προβλήματα βέβαια, αλλά μια χώρα που έμπαινε στην κανονικότητα.

Και καταφέρατε μέσα σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα με τους λάθος χειρισμούς σας και με αποκορύφωμα το διχαστικό δημοψήφισμα, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών, να επαναφέρετε στη χώρα την ύφεση, τα ελλείματα, την αναξιοπιστία, την αστάθεια και την αβεβαιότητα, με κίνδυνο την απομόνωση της χώρας και την αγωνία βέβαια για το αύριο.

Δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης σήμερα σε αυτήν τη χώρα που να πιστεύει ή να δέχεται ότι σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα ή να ισχυρίζεται ότι είναι καλύτερα απ’ ό,τι ήταν πριν από έναν χρόνο.

Η Κυβέρνησή σας σήμερα βρίσκεται στριμωγμένη ανάμεσα στις Συμπληγάδες της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας για το ασφαλιστικό και τα άλλα μέτρα και τη διογκούμενη κοινωνική οργή. Βρίσκεται εγκλωβισμένη από τη μια ανάμεσα στις ανέξοδες υποσχέσεις περί επαναφοράς των συντάξεων στα προ του μνημονίου επίπεδα και της επαναχορήγησης της δέκατης τρίτης σύνταξης και από την άλλη, στις πολύ, πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις που αναλάβατε αποδεχόμενοι και υπογράφοντας το μνημόνιο, το οποίο αποδεχθήκατε παίζοντας στα ζάρια τη χρεοκοπία της χώρας.

Τώρα ακολουθώντας πάλι την ίδια τακτική με πέρυσι, την τακτική των αέναων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, προσδοκάτε να κερδίσετε χρόνο, τον οποίο όμως δεν ξέρω ή κι εσείς δεν ξέρετε τι θα τον κάνετε, ενώ φαίνεται πως ο περσινός εφιάλτης ξαναχτυπά την πόρτα μας.

Η χώρα εξαιτίας των ατυχών και ανεύθυνων πολιτικών, της πολιτικής των ανοικτών συνόρων που εφάρμοσε η Κυβέρνηση, που εφαρμόσατε για το προσφυγικό και μεταναστευτικό, κινδυνεύει να μετατραπεί σε έναν υπαίθριο προσφυγικό καταυλισμό, σε ένα τεράστιο κρατητήριο και να απομονωθεί, ενώ μόλις χθες ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ο κ. Δραγασάκης κι αυτός μετά τον κ. Μουζάλα παραδέχτηκε ότι υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν τα ελληνικά προς βορρά σύνορά μας.

Το Χρηματιστήριο Αθηνών καταρρέει, ενώ με τους αγρότες να βρίσκονται στους δρόμους σχεδόν έναν μήνα και να απειλούν αύριο να κατέβουν και στην Πλατεία Συντάγματος, η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας γίνεται εκρηκτική, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία προοπτική σύγκλισης, ενώ στο εξωτερικό κάθε άλλο παρά ευνοϊκές μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τις διαθέσεις των εταίρων απέναντί μας.

Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί η κατάσταση έναν χρόνο μετά από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον το εκρηκτικό, το οικονομικό, το πολιτικό, το κοινωνικό, η Κυβέρνηση χωρίς σχέδιο και στρατηγική αποφάσισε να νομοθετεί και να λειτουργεί –μέχρι σήμερα τουλάχιστον, να δούμε τι θα κάνει στο μέλλον- με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Εστιάζοντας στις διατάξεις που συζητάμε σήμερα, που υπογράφηκαν και εκδόθηκαν παραμονή Χριστουγέννων –τελειώνω, κυρία Πρόεδρε- του 2015 και παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2016, διαπιστώνουμε ότι συνιστούν ένα πλήθος διατάξεων διαφορετικών και ασύντακτων μεταξύ τους, άσχετων θα έλεγα, την αναγκαιότητα και το επείγον των οποίων δεν έχω αντιληφθεί και δεν θα αντιληφθώ, διότι διαπιστώνω ότι για πολλές από αυτές δεν υπήρξε τέτοια αναγκαιότητα. Υπήρξε μόνο κομματική σκοπιμότητα.

Γιατί, δεν κατάλαβα, ποια ήταν η αναγκαιότητα, κύριε Αλεξιάδη, οι δαπάνες για τη μετάβαση στο εξωτερικό υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών να έρθουν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου; Ποια αναγκαιότητα το επέβαλε αυτό δεν το αντιλήφθηκα ποτέ. Αυτό αποτελεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνταγματική εκτροπή, την οποία όλοι σας αντιλαμβάνεστε, αλλά δυσκολεύεστε να ομολογήσετε για ευνόητους λόγους, γιατί οι περισσότερες από αυτές τις διατάξεις που αφορούν σχεδόν το σύνολο των Υπουργείων κάθε άλλο παρά το κριτήριο του κατεπείγοντος, σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος, μπορούν να καλύπτουν.

Όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε από τον Εισηγητή μας, έχετε εισάγει στην ελληνική νομοθετική διαδικασία τη διαδικασία των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου «σκούπα». Η Βουλή υπάρχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι για να συζητά, να μορφοποιεί, να ψηφίζει νομοσχέδια με τη διαδικασία που προβλέπεται από το Σύνταγμα κι όχι για να κυρώνει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Καταλύεται έτσι κάθε έννοια κοινοβουλευτικής διαδικασίας και δημοκρατίας.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κύριε Αναστασιάδη, κοντεύουμε τα επτά λεπτά. Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.

ΣΑΒΒΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. Κι ενώ υπάρχουν εβδομάδες που η Βουλή είναι κενή, γιατί δεν υπάρχει νομοσχέδιο, φέρνετε νομοθετήματα με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος ή πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. 

Κι ενώ συμφωνούμε ή θα συμφωνούσαμε με πάρα πολλές από αυτές τις διατάξεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αδυνατούμε να τις στηρίξουμε και να τις ψηφίσουμε, διαμαρτυρόμενοι με τον τρόπο που νομοθετείτε και με τον τρόπο που έρχονται αυτές για κύρωση.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)