ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΛΑΓΚΑΔΑΣ-ΣΤΑΥΡΟΣ- ΑΜΦΙΠΟΛΗ-ΝΕΑ ΖΙΧΝΗ

Κατά την εποχή του Α? παγκόσμιου πολέμου, οι στρατιωτικές ανάγκες οδήγησαν στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Λαγκαδά ? Σταυρού, που το 1917 έφτανε ως την Αμφίπολη και στη συνέχεια μέχρι τη Νέα Ζίχνη.

Η γραμμή αυτή την περίοδο του μεσοπολέμου εξυπηρετούσε την εμπορική και επιβατική κίνηση και γι? αυτό έγιναν προσπάθειες να ενταχθεί στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Βόρειας Ελλάδος.

Η λειτουργία της γραμμής αναστέλλεται το 1942, ενώ μετά την λήξη του Β? Παγκοσμίου πολέμου δίνεται προτεραιότητα στην ανακατασκευή του κεντρικού άξονα, και παρά τις πιέσεις τοπικών φορέων η γραμμή εγκαταλείπεται.

Σήμερα προβάλλει επιτακτική η ανάγκη επαναχάραξης και λειτουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης ? Λαγκαδά-Σταυρού-Αμφίπολης-Νέας Ζίχνης, γιατί εξυπηρετεί προφανείς και πολλαπλούς σκοπούς.

Συγκεκριμένα:

α) Η σύνδεση θα ενισχύσει τις αναπτυσσόμενες περιοχές της Επαρχίας Λαγκαδά, θα συντελέσει στην ανάδειξη τους, θα βελτιώσει την πρόσβαση προς τον Στρυμωνικό κόλπο, θα συνεισφέρει στην περιφερειακή ανάπτυξη και στην αποκέντρωση της πρώτης κατοικίας αφού οι μετακινήσεις θα γίνονται με φτηνό ασφαλές, γρήγορο αλλά και φιλικό προς το περιβάλλον μέσο.

β) Θα μειώσει την απόσταση της υφιστάμενης γραμμής Θεσσαλονίκης- Αλεξανδρούπολης κατά εξήντα χιλιόμετρα, άρα θα την κάνει ελκυστικότερη, με ευεργετικές συνέπειες για την εθνική οικονομία.

γ) Μπορεί μέσω του Αγίου Βασιλείου να συνδεθεί και με το Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης και από εκεί μέσω Τριλόφου και Νέας Καλλικράτειας να φτάσει μέχρι τα Νέα Μουδανιά, οπότε θα δώσει άλλη διάσταση στην ανάπτυξη αυτών των περιοχών.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα οφέλη από την κατασκευή της γραμμής αυτής είναι τεράστια.

Επειδή λοιπόν είναι η περίοδος που σχεδιάζεται η χάραξη του προαστιακού σιδηροδρόμου της Θεσσαλονίκης, οφείλουμε όλοι οι φορείς και παράγοντες της Βορείου Ελλάδος να προσπαθήσουμε να εντάξουμε τα έργα αυτά στα σημαντικότερα αναπτυξιακά έργα, για την άμεση μελέτη και υλοποίησή του.