ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ?..ΝΕΡΑΚΙ 

Το νερό είναι αγαθό εν ανεπαρκεία, αγαθό το οποίο εξαντλείται με ραγδαίους ρυθμούς και, δεν υπάρχει τρόπος γρήγορης αναπλήρωσής του.

Ωστόσο λίγοι συνειδητοποιούν τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Σήμερα σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από την έλλειψη ή την κακή ποιότητα του νερού, ενώ δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν άμεση πρόσβαση σ? αυτό.

Kαι η κατάσταση μέρα με την  ημέρα χειροτερεύει.

Τα τελευταία σαράντα χρόνια καταναλώθηκε τόσο νερό όσο δεν είχε καταναλωθεί τους τρεις προηγούμενους αιώνες.

Η αποξήρανση ποταμών, λιμνών, υδροβιοτόπων και η πτώση της στάθμης των υδροφόρων στρωμάτων, αποδεικνύουν ότι οι πηγές ύδρευσης δεν είναι αστείρευτες και ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις διογκούμενες απαιτήσεις για κατανάλωση. 

Και όχι μόνο. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας και της γεωργίας αυξάνει με εξ΄ ίσου αλματώδη ρυθμό την κατανάλωση του νερού.

Έχει ειπωθεί πως «ο επόμενος πόλεμος θα γίνει για το νερό», και κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου αβάσιμο.

Παρ? όλα αυτά δείχνουμε να μην καταλαβαίνουμε ότι έπειτα από μερικά χρόνια θα είμαστε πραγματικά σε πολύ άσχημη κατάσταση.

Το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι πρωτίστως πολιτικό γιατί η Ελλάδα είναι μία από τις πλούσιες χώρες σε υδάτινα αποθέματα αλλά και από τις πιο σπάταλες στη διαχείρισή τους.

Η έλλειψη συγκροτημένης υδατικής πολιτικής αποδεικνύεται από την αποσπασματική και σε πολλούς φορείς, ασυντόνιστη διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων.

Εάν δεν εφαρμοσθεί έγκαιρα ένα πανεθνικό σχέδιο προληπτικής δράσης με βασικό προσανατολισμό την εξοικονόμηση με την χρήση οικονομικών τεχνολογικών μεθόδων, οι συνέπειες από μία επαπειλούμενη λειψυδρία ίσως να μην είναι αναστρέψιμες.